Sinds mijn tienerjaren zijn sport en muziek mijn twee belangrijkste hobby’s.
Als basisschooljongen voetbalde ik bij een vereniging en kreeg ik bij de plaatselijke muziekschool blokfluitles en vervolgens gitaarles. Mijn vriendjes en ik speelden veel buiten en voetbalden vaak op een veldje in de wijk, waardoor ik de muzieklessen verwaarloosde.
Op de middelbare school raakte ik geïnteresseerd in popmuziek en door mijn LO docenten heb ik het plezier in het volleyballen ontdekt.
Tijdens een studieweek in de toenmalige DDR zag ik tijdens onze spaarzame vrije tijd een gigantisch aanbod van (erg goedkope) LP’s met muziek van o.a. Bach, Händel, Beethoven en Mozart. Dat herinnerde me aan de muzieklessen aan de middelbare school.
Vanwege die herinnering, maar zeker ook door de lage prijs, besloot ik een stevige stapel LP’s van genoemde componisten te kopen.
Nog steeds ben ik in het bezit van deze exemplaren, die ik niet meer beluister, maar koester als dierbare herinnering aan de ontdekking van een voor mij nieuwe wereld. De verzameling klassieke muziek is door de jaren heen veelal vervangen en aangevuld met digitale exemplaren.
Behalve van klassieke muziek houd ik van moderne muziek, zoals van James Taylor, Crosby, Stills, Nash (& Young), Dan Fogelberg, Yes en Steely Dan. Zelf ben ik langere tijd als (hobby)zanger actief geweest met het spelen van muziek van deze muzikanten, waarbij meerstemmige zang erg belangrijk is.
Tijdens deze periode heb ik ervaren hoe fijn het is om muziek te maken, om samen iets te maken waar jezelf, en hopelijk ook anderen, met plezier en soms kippenvel naar luistert en met grote voldoening op terugkijkt.
Dit laatste heeft zeker een rol gespeeld bij mijn beslissing om deel uit te willen maken van een bestuur dat toekomstige musici wil ondersteunen in hun muzikale ontwikkeling.