Haar kip-kerrie broodje is een echte hardloper. Maar Jelly biedt in de kantine ook een luisterend oor en als het nodig is hulp. Als een moeder zorgt ze voor de studenten. “Het is één grote familie op school.” En ze is al jaren Vriend. Hoog tijd voor een nadere kennismaking.

door Annette Timmer

Jelly van der Laan is 61 jaar en woont met haar man ivn Roden. In januari was ze 25 jaar in dienst van de cateraar van de Hanze Hogeschool. Ze heeft op vijf verschillende locaties in stad Groningen gewerkt. De laatste tien jaar staat ze in de kantine van het PCC. De openingstijden zijn maandag t/m vrijdag van 9.00 -15.00 uur, maar ze is er meestal al een uurtje eerder. Dan wordt de balie klaargemaakt, de oven aangezet voor het afbakbrood en kan het luik omhoog
om de vroege vogels koffie te schenken.

Op het conservatorium lopen studenten uit 31 landen rond. Hoe maak je het iedereen naar de zin? “Dat is nattevingerwerk hoor. Ik hanteer geen weekmenu. Elke dag is er keus uit twee soorten soep. Verder presenteer ik broodjes met verschillend beleg en op vrijdag maak ik de restjes op. Mijn rijst met Thaise curry is populair en rundergehaktballen. Het kip-kerriebroodje is een echte hardloper.” En dat alles voor zeer schappelijke prijzen. Alleen frituren is er niet bij. Daar is de afzuiger niet op berekend en je wilt niet dat de geur door het hele pand trekt. Dus alles gaat in de oven.

Het eetpatroon is in de loop der jaren veranderd. “Steeds meer mensen zijn vegan gaan eten. Dus daar hou ik rekening mee.” Ook wordt er op duurzaamheid gelet. “Plastic is er helemaal uit. Ik verkoop koffie en thee in kartonnen bekertjes. Als je je eigen beker meeneemt krijg je € 0,10 korting. En in de keuken worden ook onder meer besteksetjes te koop aangeboden.”
Jelly heeft door haar werk op het PCC haar Mavo-Engels opgehaald. “In het begin was het wel een beetje handen en voetenwerk. Andersom leer ik studenten Nederlands. Buitenlandse studenten willen soms langer blijven omdat in Nederland meer mogelijkheden zijn. Of ze willen een baantje om geld bij te verdienen en dan is het handig als je onze taal spreekt.”

Je kan bij Jelly ook terecht met vragen. “Ik ben sociaal ingesteld en denk graag mee. Soms zitten ze met een brief van de huisbaas in hun maag. Ik kijk wat ik kan doen. Zo ontstaat een ander soort contact dan studenten met hun docent hebben. Je krijgt een vertrouwensband. Het is een grote familie hier op school.
Over en weer toon je interesse. Ik ga naar vrijwel alle examens. Je ziet ze groeien en ik ben benieuwd naar hun prestaties. Thuis heb ik posters van examens waar ik ben geweest. En ook een mok die ik eens heb gekregen met een geschreven tekst staat bij mij in de kast.” Dankzij een uitnodiging van een alumnus is Jelly vorig jaar zomer voor het eerst van haar leven in het Concertgebouw in Amsterdam geweest. Ze kan geen noot lezen. Op de kleuterkweek speelde ze blokfluit, uit het hoofd. En ze heeft 13 jaar in een muziekzaak gestaan. Maar eigenlijk pas door haar werk op het conservatorium heeft ze interesse in muziek gekregen.  klassiek of jazz, dat maakt haar niet uit. “Alles is gelijk voor mij.”

De coronaperiode heeft ze goed doorstaan. “Van 16 maart 2020 tot september 2020 moest het conservatorium de deuren sluiten. Toen heb ik thuis alles geverfd en veel gewandeld. Daarna mocht de kantine gelukkig weer beperkt open. Natuurlijk met in achtneming van de geldende regels en goede ventilatie.”
Ze heeft geen corona gehad. Ziek zijn is niets voor haar. Ze weet uit haar hoofd te melden dat ze in 25 jaar één week vrij is geweest omdat haar moeder overleed en van 10 oktober 2008 tot 1 december 2008 was ze afwezig omdat ze een nieuwe heup kreeg. Ze hoopt tot haar pensioen te kunnen blijven op het PCC. “Ik heb het hier fijn.” Tijdens ons gesprek komt er af en toe iemand in de kantine met de vraag of er nog iets te eten is. “Ik kan nog wel iets maken hoor.” Vaste werktijden zijn maar betrekkelijk voor Jelly. Wanneer ze zelf eet? “Als ik naar mijn auto loop. Je bent de hele tijd bezig hè en ik ben niet zo’n eter.”
Een echte moeder en een bijzondere Vriend. We mogen blij zijn met Jelly!